Völdugr
Słownik staronordyjski - völdugr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "völdugr" (lub vǫldugr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- völdugr (vǫldugr)
- mod. voldugr; that völd- is the better form is shewn by the old form valdugr, Barl., as also by the derivation from vald; [Ulf. wulþags = ἔνδοξος; Germ. ge-waltig; see valda]:—mighty, powerful; þrír völdugir konungar, Fms. i. 259; inn valdugasti, Barl. 102: vitr ok valdugr, 113; inn valdugi stjórnari, 106; eigi mundi hann vera svá voldugr, at …, Orkn. 138; vollduga menn ok vel guðhrædda, Stj. 298; ins voldugasta manns, 185; voldugari, 163 (völdugari, v. l.); mjök voldugir ok mikils ráðandi, Fb. ii. 535, Luke i. 52.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego völdugr może być bardziej dokładnie napisane jako vǫldugr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚢᛚᛏᚢᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Prac i autorów cytowanych:
- Barl.
- Barlaams Saga. (F. III.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)