Vönn
Słownik staronordyjski - vönn
Znaczenie staronordyjskiego słowa "vönn" (lub vǫnn)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- vönn (vǫnn)
- f., pl. vannir (or vön?); [prob. some corruption for vin, f., q. v.]:—a hunting track; seldi ek þeim … útan garðs ok innan vönn ok veiði-staði er til hefir legit, D. N. ii. 159; en ef hann görir aðrar van(n)ir yfir land manns þar sem íkorna-skogr er, bæti mörk silfrs … ok landnám á ofan, N. G. l. ii. 143.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego vönn może być bardziej dokładnie napisane jako vǫnn.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚢᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- pl.
- plural.
- prob.
- probably.
- q. v.
- quod vide.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- D. N.
- Diplomatarium Norvagicum. (J. II.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)