Vörun

Znaczenie staronordyjskiego słowa "vörun" (lub vǫrun)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

vörun (vǫrun)

f., see varnan; við-vörun.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego vörun może być bardziej dokładnie napisane jako vǫrun.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚢᚱᚢᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich