Gæfa

Betydningen af oldnorske ordet "gæfa"

Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:

Oldnorske ordet gæfa kan betyde:gæfa

gæfa

u, f. [from gefa, as gipt], luck; þar görði gæfu-muninn, Nj. 141: the sayings, annað er gæfa ok görvileiki; and gefr sér engi gæfu | gildr þó feginn vildi; bera gæfu til e-s, to have luck in a thing; ok bar hann enga gæfu til at þjóna þér, Eg. 112; sagði, at þat var hans hugboð, at vér feðgar munum ekki bera gæfu til þessa konungs, 17; en þó þú sért vel búinn at hreysti ok atgörvi, þú hefir þú eigi til þess gæfu, at halda til jafns við Harald konung, 82; gipt ok gaefa, Bs. i. 132; reyndr at viti ok gæfu, Anal. 57; ef gæfa vill til, Fs. 131; eigi ertú nú einn at, því at konungs-gæfan fylgir þér, Fms. ii. 60; gæfumaðr ertú mikill, Sighvatr, er þat eigi undarlegt at gæfa fylgi vizku, hitt er kynligt sem stundum kann verða, at sú gaefa fylgir úvizkum manni, at úvitrlig ráð snúask til gæfu, Ó. H. 123; því at ek treystumk minni hamingju bezt ok svá gæfunni, Fms. vi. 165.

gæfa

COMPDS: gæfudrjúgr, gæfufátt, gæfuferð, gæfufullr, gæfuhlutr, gæfulauss, gæfuleysi, gæfulítill, gæfumaðr, gæfumannligr, gæfumikill, gæfumunr, gæfuraun, gæfusamliga, gæfusamligr, gæfuskipti, gæfuskortr, gæfuvant.

Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚴᛅᚠᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser