Hátta
Old Norse Dictionary - hátta
Betydningen af oldnorske ordet "hátta"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
Oldnorske ordet hátta kan betyde:hátta
- hátta
- að, [akin to hagr, haga, q. v., qs. hagta], to dispose, contrive, with dat., Bs. i. 170, Fms. vi. 149, Hkr. i. 120, Sks. 286: with adv., hátta svá, þannig, Al. 104, Fms. i. 57.
- hátta
- 2. impers. it happens; háttar svá, at hann kom, Fms. x. 404: so also in neut. part., with the auxiliary verb, Dana-virki er svá háttað, the Dannewerk is so constructed, of that nature, Germ. so beschaffen, Fms. i. 123; hversu háttað er, iv. 274; honum er svá háttað, at hann fjarar allan at þurru, Eb. 236; svá er háttað, at þú ert með barni, Anal. 137; þar er svá háttað lands-legi, Fms. vii. 56; yðr frændum er svá háttað, you are of that mould, Nj. 252; svá er háttað, 73; hvernig var jörðin háttuð, how was the earth shapen? Edda 6. 3. háttaðr, part. mannered; vel, ílla h., Mar.: treated, sá hann hve bogi hans var til háttaðr, Fb. i. 532.
- hátta
- B. To go to bed; þar vóru góð híbýli ok heldr snemma háttað, Fs. 131; hann háttar snemma, ok er þeir höfðu sofit svefn, 143, Fas. ii. 428, freq. in mod. usage; cp. hætta, to leave work.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚼᛅᛏᛏᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Forkortelser brugt:
- adv.
- adverb.
- dat.
- dative.
- l.
- line.
- qs.
- quasi.
- q. v.
- quod vide.
- v.
- vide.
- Germ.
- German.
- impers.
- impersonal.
- m.
- masculine.
- neut.
- neuter.
- part.
- participle.
- pers.
- person.
- cp.
- compare.
- freq.
- frequent, frequently.
- mod.
- modern.
Værker & Forfattere citeret:
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Anal.
- Analecta. (D. II.)
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Mar.
- Maríu Saga. (F. III.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)