Hyggja
Old Norse Dictionary - hyggja
Betydningen af oldnorske ordet "hyggja"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
Oldnorske ordet hyggja kan betyde:hyggja
- hyggja
- pres. hygg, pl. hyggjum; pret. hugði; part. hugt or hugat; pres. reflex. hyggjumk, Stor. 13; pret. hugðumk, Em. 1; pres. 1st pers. hykk = hygg ek, Lex. Poët. passim; and with neg. hykk-at, id.; [Goth. hugjan]:—to think, mean, believe; hugðu þó mjök sér hvárir-tveggju, were of different opinions, Fms. v.i. 176; ek hygg at á ekki kaupskip hafi komit jafnmikit fé, Eg. 72; ferr þetta mjök annan veg en ek hugða, 127; minni þurðr en hann kvaðsk hugat hafa, Bs. i. 778; hugði (suspected) því hestvörðrinn úfrið, Fms. ix. 351: to guess, far hyggr þegjanda þörf, a saying, none can make out the wants of the silent, Sól. 28; þær of hugði, made out, Sdm. 13: to observe, muse, sat ek ok hugðak, Hm. 11.
- hyggja
- 2. to intend, purpose; sóknar-gagna þeirra sem hann hugði fram at færa, Nj. 110; at hann hafi fram færða sókn sem hann hyggr, Grág. i. 60; mæla fagrt en h. flátt, Fms. ii. 91, Hm. 44, 90.
- hyggja
- 3. to imagine, apprehend; fleiri en þat of hyggi hverr ósviðra apa, Gm. 34; er eigi má eyra heyra né hjarta manns hyggja, Blas. 44; máka ek hyggja hvé …, Korm., Am. 12; þat hugðum vér, at vér hefðim þá höndum himin tekit, Fms. i. 33; hyggja e-m vel, to be well-disposed towards a person, Sturl. iii. 150; h. e-m gott, Am. 33; h. vel ráði e-s, to he pleased with, Eb. 206 (in a verse); h. vel, to be of good comfort, Gísl. 71 (in a verse); ok munu þau vel hyggja (they will be glad) er þau hafa akrinn, Glúm. 343; h. e-u ílla, to be ill-disposed, dislike, Fas. ii. 486, Skv. i. 24, 40: with infin., er hann hygði úhætt fjörvi sínu vera munu, Grág. ii. 32.
- hyggja
- II. with prepp.; hyggja af e-u, to ‘think off’ a thing i. e. leave off thinking of it, drop or forget it; h. af heimsku, Hkr. 1. 103; h. af harmi, Fms. v.. 389; hann hugði seint af andláti hans, vii. 17; af hyggja um e-t, to give up, vi. 381: hyggja at, to ‘think to,’ attend to, mind, behold, Rm. 25, Am. 3, Hým. 3, Hm. 23, Stor. 13, Höfuðl. 3; hugði hann at vandliga hvat þar var á markat, Fms. i. 134; konungr hugði vandlega at manninum, Nj. 6; var þá vandliga at hugt siðum allra þeirra, Sks. 245 B, 278 B; Flosi gékk í lögréttu at hyggja at fénu, Nj. 190; hón hugði at spámanna bókum, Mar.; hón hugði at sér vel um messuna sem hón var vön, Bs. i. 435; h. at eigi spilltisk, Fms. ix. 308; hugðu þeir at eldinum, Bs. i. 669:—hyggja á e-t, to ‘think on’ (as in North. E.), attend to a thing; hyggja á flótta, to think of flight, Fms. ii. 306, Am. 101, Ed. 88 (in a verse):—hyggja fyrir e-u, to take thought for; eiga bú ok bórn fyrir at h., Fms. v. 24; h. fyrir orði ok eiði = Lat. mentis compos, Grág. i. 461:—hyggja um e-t, to think about a thing; h. um með e-m, to deliberate with one about a thing, Fms. v.i. 139; h. um sik, to think about oneself, Fm. 35: e-m er um hugat um e-t, to have a thing at heart, be concerned about it, Glúm. 332.
- hyggja
- III. reflex., hyggjask, to bethink oneself, suppose, deem; ek hugðumk rísa, me thought I rose, Fm. 1; einn rammari hugðomk öllum vera, Fm. 16, Ísl. ii. 249 (in a verse); hann hugðisk við Esau mæla, 655 vii. 2; ef maðr er kvaddr þess vættis er hann hyggsk eigi í vera, Grág. i. 44; hann hygðisk eiga, 415; hyggstú betr göra munu, dost thou think that thou canst do it better? Nj. 19; hugðusk menn þaðan mundu föng fá, Fms. i. 86: to intend, þú hugðisk ræna mundu Þorstein landeign sinni, Eg. 737; hann hugðisk til áreiðar, Fms. x. 413; hyggjask fyrir, to think on before, premeditate, Ls. 15:—impers., hugðisk honum svá, it appeared to him so, Landn. 57.
- hyggja
- IV. part. hugðr, as adj.; nauðleytar-manna, eðr annarra hugðra manna, or other beloved person, 625. 192; af hugðu, intimately, Bjarn. 58; hann ræddi ekki af hugðu, 40; ræða hugat mál, to speak what one has at heart, Korm. (in a verse); mæla hugat, to speak sincerely, Skv. 1. 10, Höfuðl. 13; hugðan hróðr, a song of praise, encomium, Jd. 1.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚼᚢᚴᚴᛁᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Lignende indtastninger:
Forkortelser brugt:
- Goth.
- Gothic.
- id.
- idem, referring to the passage quoted or to the translation
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- neg.
- negative.
- part.
- participle.
- pers.
- person.
- pl.
- plural.
- pres.
- present.
- pret.
- preterite.
- reflex.
- retlexive.
- infin.
- infinitive.
- n.
- neuter.
- v.
- vide.
- i. e.
- id est.
- Lat.
- Latin.
- North. E.
- Northern English.
- s. v.
- sub voce.
- impers.
- impersonal.
- adj.
- adjective.
Værker & Forfattere citeret:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Em.
- Eiríks-mál. (A. III.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Lex. Poët.
- Lexicon Poëticum by Sveinbjörn Egilsson, 1860.
- Sdm.
- Sigrdrífu-mál. (A. II.)
- Sól.
- Sólarljóð. (A. III.)
- Stor.
- Sona-torrek. (A. III.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Am.
- Atla-mál. (A. II.)
- Blas.
- Blasius Saga. (F. III.)
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Gísl.
- Gísla Saga. (D. II.)
- Glúm.
- Víga-Glúms Saga. (D. II.)
- Gm.
- Grímnis-mál. (A. I.)
- Korm.
- Kormaks Saga. (D. II.)
- Skv.
- Sigurðar-kviða. (A. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)
- Fm.
- Fafnis-mál. (A. II.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Hým.
- Hýmis-kviða. (A. I.)
- Höfuðl.
- Höfuðlausn. (A. III.)
- Mar.
- Maríu Saga. (F. III.)
- Rm.
- Rígsmál. (A. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Ls.
- Loka-senna. (A. I.)
- Bjarn.
- Bjarnar Saga. (D. II.)
- Jd.
- Jómsvíkinga-drápa. (A. III.)