Skynja
Old Norse Dictionary - skynja
Betydningen af oldnorske ordet "skynja"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
Oldnorske ordet skynja kan betyde:skynja
- skynja
- að, [skyn; cp. Dan. skönne; Swed. skönja], to perceive, make out, understand, of the senses; þú skynjar ekki fyrir hræðslu sakir, hvárt skipit skríðr undir þér, Orkn. 402; þeir skynja skjótt, hverir höfðingjar vóru vinir Magnúss konungs, Fms. vi. 11; ef ek sé í augu manni, at ek mega þá s. háttu hans, hvers-háttar maðr hann er, Fb. ii. 295; skynja hvat þetta táknaði, Fms. i. 228; þó kann ek einna sízt at s. þat er þér kallit kveðit, vii. 60; hann kvaðsk eigi s. drauma, Fas. i. 372 (cp. Dan. jeg skjönner det ikke).
- skynja
- 2. to search into, enquire, look out; síðan fór konungr út á báti at s. vörð Eyjar-skeggja, Fms. viii. 287; hann lét vörðu halda um nætr, hann skynjaði optast sjálfr um þá, Róm. 133, 266; en reyndar skaltú s. hverr sá maðr er, Fms. i. 188; skyldi hann vera úti með sólsetrum, ok s. alla þá hluti er þér bera fyrir augu ok eyru, Lv. 43; Vígi skynjaði hvers manns hagi þess er á bæinn kom eða brott færi, Korm. 58; er hann hefði skynjað liðs-fjölda hans ok ráða-görðir, Fms. xi. 263: Haraldr konungr reið um fylking sína, ok skynjaði hveru veg fylkt væri, vi. 414; hón bað hann skynja um sveinana, Landn. 121; vér höfum sét ok skynjat opit bréf, … vér höfum séð ok skynjat máldaga kirkjunnar, Dipl. i. 5, ii. 13.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᛋᚴᚢᚾᛁᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Forkortelser brugt:
- cp.
- compare.
- Dan.
- Danish.
- n.
- neuter.
- Swed.
- Swedish.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- pl.
- plural.
- v.
- vide.
Værker & Forfattere citeret:
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Dipl.
- Diplomatarium. (J. I.)
- Korm.
- Kormaks Saga. (D. II.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Lv.
- Ljósvetninga Saga. (D. II.)
- Róm.
- Rómverja Saga. (E. II.)