Veðr
Old Norse Dictionary - veðr
Betydningen af oldnorske ordet "veðr"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
Oldnorske ordet veðr kan betyde:veðr
- veðr
- 1. n. [A. S. and Old Engl. weder; Engl. weather; Germ. wetter; Dan. væder, sounded vǣr-et]:—the weather; kalt, vindlítið veðr, gott veðr, kyrt veðr, Fbr. 256; spurði hvat veðrs væri, id.; í hverju veðri, K. Þ. K.; veðr ræðr akri, Hm., FmS. ix. 353: the air, ná upp ór veðrum, out of the upper air, Edda (pref.); eldr, veðr, jörð, 625. 178,
- veðr
- 2. a wind; stormr veðrs, FmS. i. 101; bera klæði í veðr, Eb. 264: wind, a gale, hvasst veðr, a gale, Eg. 196; tók at lægja veðrit, Nj. 124; veðrit óx, 267; reka fyrir veðri ok straumi, Grág. ii. 384; sær eða vötn eða veðr, 275; stór veðr, great gales, Eg. 160; at veðr tvau verði senn í lopti, FaS. ii. 515, passim.
- veðr
- 3. naut. phrases; stýra á veðr e-m, FmS. ii. 305; beita undir veðr, Fb. i. 540; reru í kring um Bagla ok á veðr þeim, FmS. viii. 335; á veðr eldinum, 283; sigla á veðr e-m, to get to windward of one, to take the wind out of his sail, Band. 39 new Ed.; veifa ræði veðrs annars til, Hým. 25; láta í veðri vaka, to ‘see which way the wind blows’(?), metaph. to make believe, pretend, see vaka.
- veðr
- 4. phrases; hafa veðr af e-u, to get the wind of one, scent him, metaphor from hunting; bersi hafði veðr af manninum, the bear had wind of him, Grett. 101 A; ek hafða veðrit af þeim sem kallaði, FaS. i. 14; komask við veðri, to be scented, rumoured abroad, FmS. vii. 165, Ísl. ii. 482, Rd. 252; Hjalti lét koma veðr á þau (threw out hints to them) um ræður þær er haun hafði upp-hafit, Ó. H. 59; staðar-menn mæltu mjök á veðr um, hinted broadly, Orkn. 342.
- veðr
- B. COMPDS: veðrabati, veðrabálkr, veðrabrigði, veðrbelgr, veðrblaka, veðrborð, veðrdagr, veðreygr, veðrfall, veðrfastr, veðrfölnir, veðrglöggr, veðrgnýr, veðrgóðr, veðrharðr, veðrhimin, veðrahjálmr, veðrahöll, veðrkænn, veðrlítill, veðrsjúkr, veðrspár, veðrstaða, veðrsæll, veðrtekinn, veðrvandr, veðrviti.
- veðr
- 2. m., gen. veðrar, but veðrs, Stj. 133; [A. S. weder; Engl. wether; Germ. widder; Dan.-Swed. væder, väder]:—a wether; the word is obsolete in Icel. except in poetry (cp. hrútr), Edda (gl.); þeir glöddusk sem veðrar, Stj. 177; ins hornótta veðrs, 133; veðr, n. G. l. i. 212; veðra-fjörðr, or corrupt, Viðris-fjörðr, in a pun = Hrúta-fjörðr, Grett. (in a verse).
- veðr
- 2. a battering-ram. SkS. 411.
- veðr
- II. as a nickname, Landn.
- veðr
- COMPDS: veðrarhorn, veðrarlamb.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚢᛁᚦᚱ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Forkortelser brugt:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- id.
- idem, referring to the passage quoted or to the translation
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- pref.
- preface.
- S.
- Saga.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- naut.
- nautical.
- cp.
- compare.
- gen.
- genitive.
- Icel.
- Iceland, Icelander, Icelanders, Icelandic.
- L.
- Linnæus.
- Swed.
- Swedish.
Værker & Forfattere citeret:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- K. Þ. K.
- Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Band.
- Banda-manna Saga. (D. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Hým.
- Hýmis-kviða. (A. I.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)
- Rd.
- Reykdæla Saga. (D. II.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)