Önd-verðr

Meaning of Old Norse word "önd-verðr" (or ǫnd-verðr)

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

Old Norse word önd-verðr can mean:önd-verðr

önd-verðr (ǫnd-verðr)

and önd-urðr, adj. standing face to face; öndurðr horfir þú við í dag—Öndurðir skulu ernir klóask (a saying), Ó. H. 183 (and the verse of Sighvat).

önd-verðr (ǫnd-verðr)

2. fronting, in front of; í öndurða fylking, the front of the rank, Ó. H. 217; (öndverðr, Fms. v. 13, 79, l. c.); í öndurðri fylkingu, Mork. 208; í öndverðu höfði, Pr. 430; frá öndverðu til ofanverðs, from top to bottom, Hom. 118; ofanvert heldr enn öndvert þat merki, Rb. 102; öndurt fylki, Vellekla; Öndurt nes (mod. Öndurðar-nes), a local name, Landn. 87, 315; hann bjó á Öndurðri-Eyri (also a local name), 92, Eb. 8 new Ed.

önd-verðr (ǫnd-verðr)

II. of time, in the earlier, former part of a period, opp. to ofanverðr; öndurt sumar, Sighvat; óttu alla ok öndurðan dag, Am. 50; öndverðar nætr ok ofanverðar, Bs. i. 431; öndvert ár, the spring-time, Fms. ix. (in a verse); öndverðan vetr, i. 21, Eb. 21 new Ed., Eg. 188; var kyrt öndvert þingit, Ld. 290, Nj. 63; goðar allir skolu koma til þings öndverðs, Grág. i. 100, 130; öndverðrar Kristni, in the early Christian age, Stj.; í öndorðri Kristni, Hom. 137; öndverða öld, öndurða æfi sína, Ver. 25; af öndverðu, from the outset, K. Á. 104: sagði frá öndverðu ok til ofanverðs, from beginning to end, Hom.; fyrir öndverðu, at the outset, Grág. i. 80, 323, 394, Finnb. 342.

Orthography: The Cleasby & Vigfusson book used letter ö to represent the original Old Norse vowel ǫ. Therefore, önd-verðr may be more accurately written as ǫnd-verðr.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚢᚾᛏ-ᚢᛁᚱᚦᚱ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements