Vandi

Meaning of Old Norse word "vandi"

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

Old Norse word vandi can mean:vandi

vandi

1. a, m. a difficulty, difficult task; lízk mér þat mikill vandi, Korm. 150, Nj. 177; þó nökkurr vandi liggi á, Fms. vi. 10; hafa bæði vit ok vanda at vera höfðingi, xi. 217: sayings, þat er vandi vel boðnu að neita (a good offer is not to be refused); vandi fylgir vegsemd hverri, cp. noblesse oblige.

vandi

II. obligation, duty, esp. of relationship; thus in the phrase, e-m er vandi á við e-n, þótt þér sé vandi á við Helga, Ld. 264; er þér miklu meiri vandi á við Eirík konung en Egil, Eg. 423; þat er mér ókunnara hverr vandi mér er á við hann, Fms. i. 297; sveiktú þann er þér var meiri vandi á enn við mik, vi. 17; fyrir vanda sakir ok tengda, xi. 11; binda sér vanda við e-n, to enter into an obligation, Gísl. 11.

vandi

COMPDS: vandabundinn, vandahlutr, vandalauss, vandalítill, vandamaðr, vandamál, vandamikill, vandaráð, vandasamligr, vandasamr.

vandi

2. a, m., qs. vanði (vanþi, Ó. H.); [from vanr, and different to the preceding word]:—a custom, habit, want. Eg. 41, 70; dró til vanda með þeim, Nj. 12; leggja í vanda, Glúm. 324; at vanda, as usual, Nj. 3, 103, Eg. 125, 491; ú-vandi, unmanners, whimsies, wayward manners. vanda-tíðir, f. pl. customary feasts, Bs. i. 164.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚢᛅᚾᛏᛁ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements