1 byrðr
(mod. byrði), f., gen. ar, pl. ar, mod. ir, [bera A. I.]:—a burthen, Nj. 19, Edda 74, Fas. ii. 514, Fms. v. 22, vi. 153, Fb. i. 74: hver einn mun sína byrði bera, Gal. vi. 5.
2 byrðr
β. metaph. a burthen, task. Fms. ix. 330; hafi sá þá byrði er hann bindr sér sjálfum, 671. 1.