1 þarfindi
n. pl. things needful, useful things, H. E. ii. 72, Bs. i. 694; hve mörg þ. þeir mætti hafa af Noregi, Fms. vii. 101; honum til þarfinda, for his use, Finnb. 290; með öllum búnaði ok þarfindum, Stj. 574; ef lands-dróttinn leyfir manni nokkur þ. at vinna í mörku sinni, N. G. L. i. 244. þarfinda-hús, n. a hospital, D. N. iii. 78: a necessary, D. N.