1 par
n. [Lat. par], a pair, occurs in the 15th century; hann gaf mér tvenn pör skæða, two pairs of shoes, Skíða R.; par skó, Bs. i. 876; ganga með pörum, by pairs, Mar.: since freq., tvenn pör vetlinga, sokka, two pairs of gloves, socks.
2 par
II. a paring, scrap; hann fleygði til hennar pörum ok beinum, Clar.:—the phrase, ekki par, ekki parið, not a paring, not a whit, Bs. ii. 254, 323, 341 (16th century); opt eru kvæða efnin rýr, ekki á stundum parið, Tíma R. (begin.): the word may have come into use in the 15th or 16th century.