adv., compar. also spelt and proncd. miðr, and so always in mod. usage; superl. minnst; answering to lítt (see lítill); [Ulf. mins or minz; cp. Lat. minus]:—less, with dat.; hálfum vegnum penningi miðr en hálfan sjötta eyri, Grág. ii. 175; vetri miðr en hálf-sextugr, i. e. fifty-five years old save one [cp. ‘forty stripes save one’], Íb. 18; manni minnr en hálfr sétti tigr, Sturl. iii. 37; vera lífi minnr, to be minus one’s life, lifeless, dead, Ísl. ii. 315 (Heiðarv. S.); engu miðr Skallagrími, no less than S., Eg. 334; engu minnr, no less, ‘nihilo minus,’ Edda 36; sá er miðr neytir, he who makes less use of it, Grág. ii. 293; minnr á viðborða, Fms. vii. 292; ef maðr stelr minnr en þveiti, N. G. L. i. 253; miðr vel, less well, not very well, Ísl. ii. 330; þeir sem vitrari vóru ok minnr druknir, Fms. i. 59; þat skipit er minnr var brotið, ii. 128; minnr mundi Þjóstólfi í augu vaxa, Nj. 58; þat er minnr er fjarat, Ld. 76; ok er þat eigi minnr mitt hugboð, Fær. 202; mundi hann þú minnr saka sóttin, Sks. 704; sem minnr er at sköpuðu, Sturl. iii. 7; minnr frá líkendum, Fms. v. 86: in mod. usage, því er miðr, alack! því er verr og miðr = alack! I am sorry.

II. superl. minnst, least; þá er hann varði minnst, when he least expected, Eg. 296; minnst mánuð, at least a month, Vígl. 33; minnst staddr, i. e. in a bad plight, Pr. 410.