Stirðr
Old Norse Dictionary - stirðr
Betydningen af oldnorske ordet "stirðr"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
Oldnorske ordet stirðr kan betyde:stirðr
- stirðr
- adj. stiff, rigid; hann var andaðr ok svá s., at menn fengu hvergi rétt hann, Eg. 396; er ek lá stirðr á strám, Sól. 47; fótinn görði stirðan sem tré, Bs. i. 180; ákafliga móðr ok stirðr, Grett. 98; gamlan mann ok stirðan, Sturl. ii. 251; af stirðu lérepti, Sks. 404 B; með stirðum orðum, Mar.; stirt kvæði, stiff, not fluent, of rhymes, Fms. vi. 217, Ísl. ii. 237, v. l.; e-m er stirt um mál, to talk with difficulty, Fms. vii. 165; honum var málit stirt, he had not a fluent tongue, Bs. i. 277.
- stirðr
- II. harsh, severe; talar langt ok snjallt ok stirt á hendr bændum, Fms. xi. 251; stirðr dómr, v. 191; harðr ok stirðr, 343; var frú Kristín stirðari til sveinsins, enn hón hafði áðr verit, ix. 244, v. l.; Helga görðisk þá svá stirð við Rafn, Ísl. ii. 249; í stirðum hug, in sad, gloomy mood, Fms. vii. 159; við stirðan hug, Ad. 4; stirðr ok stríðr, Bs. i. 136; svara stirt ok stutt, Ó. H. 69.
- stirðr
- COMPDS: stirðfættr, stirðkveðinn, stirðlyndr, stirðlæti, stirðorðr.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᛋᛏᛁᚱᚦᚱ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Forkortelser brugt:
- adj.
- adjective.
- l.
- line.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Værker & Forfattere citeret:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- Mar.
- Maríu Saga. (F. III.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Sól.
- Sólarljóð. (A. III.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)
- Ad.
- Arinbjarnar-drápa. (A. III.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)