Stöðull
Old Norse Dictionary - stöðull
Betydningen af oldnorske ordet "stöðull" (eller stǫðull)
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
- stöðull (stǫðull)
- m., dat. stöðli, [A. S. staðol; O. H. G. stadal]:—a milking-sbed, for kine; milli bæjar ok stöðuls, K. Þ. K.; griðkona þín þerrir fætr á jafnan er hón gengr af stöðli, Fb. i. 268; naut vóru á stöðli, … graðungr var á stöðlinum, Vápn. 1; fé var á stöðli of aptaninn, Bjarn. 47: vóru konur at mjöltum, Þóroddr reið á stöðulinn, … hvert sinn er Þóroddr kom á stöðul, Eb. 316, 320; reka naut á stöðul, Eg. 712; konur er til stöðuls fóru, 713; konur vóru á stöðli, Nj. 83; norðr í stöðlum, Sturl. ii. 249; stöðul ok kvíar, Vm. 18; tvá stöðla ok sel, D. n. i. 81; stöðuls-hlið, Landn. 78. stöðul-gerði, n. a milk-pail, Ísl. ii. 74.
Ortografi: Cleasby & Vigfusson bogen brugte bogstavet ö til at repræsentere den originale oldnorske vokal ǫ. Derfor kan stöðull være mere præcist skrevet som stǫðull.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᛋᛏᚢᚦᚢᛚᛚ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Forkortelser brugt:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- dat.
- dative.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- O. H. G.
- Old High German.
- S.
- Saga.
Værker & Forfattere citeret:
- Bjarn.
- Bjarnar Saga. (D. II.)
- D. N.
- Diplomatarium Norvagicum. (J. II.)
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- K. Þ. K.
- Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)
- Vápn.
- Vápnfirðinga Saga. (D. II.)
- Vm.
- Vilkins-máldagi. (J. I.)