Þæfa

Betydningen af oldnorske ordet "þæfa"

Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:

Oldnorske ordet þæfa kan betyde:þæfa

þæfa

i. e. þœfa, ð, [þóf, hence the mod. Dan. töve], to beat, stamp cloth; þau klæði vóru þæfð með sand ok tjöru, FaS. i. 346; and in mod. usage, þæfa sokka, vetlinga, peisu; þæfa í tunnu, to stamp in a tub, a curious custom still used in Icel. of two men lying on their backs and treading a tub open at both ends, so as to pack the cloth tightly.

þæfa

2. metaph. to do a thing in a slow or tedious manner; þæfði hón þá ofan til árinnar, she went lumbering down to the river, Grett. 140; nú bíðu vér búnir, ok þarf eigi at þæfa oss lengr í þessu, to keep us longer waiting, Sturl. i. 134; eigi mun ek þik lengi þæfa um liðs-beina, Lv. 105; förum heim, þæfum ekki Skíða, ok rannsökum bæinn, let us not belabour S. any longer, Sd. 168.

þæfa

II. reflex., skulum vér þæfask svá við, struggle and delay (cp. Dan. töve), Vápn. 16; ekki mun ek lengi þæfask til hvílunnar við þik, Gísl. 16.

Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚦᛅᚠᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser

Lignende indtastninger:

• Þæfa (I)