Vinda

Betydningen af oldnorske ordet "vinda"

Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:

Oldnorske ordet vinda kan betyde:vinda

vinda

pres. vind, (vin’g = vind ek, Grett. in a verse, ving ek háls af kjúklingum); pret. vatt (Dan. vandt), vazt, vatt, pl. undu (vundu); subj. yndi; part. undinn: reflex., pres. vizt, and pret. vazt, see below: [Goth., A. S., and Hel. windan; Engl. wind; Germ. winden; Dan. vinde]:—to wring, twist, FaS. ii. 525; vinda klæði, to wring (wet) clothes, Ld. 46; en er hann kom í eyna vatt hann klæði sín, Eg. 219; vóru allir vátir, settusk þeir niðr við eldinn ok tóku at vinda sik, Eb. 274; hann vatt þar ór skál fulla vatns, Stj. 392; hann tók til fjötursins ok vatt hann í sundr, FmS. xi. 289; hann vatt ljáinn í sundr milli handa sér, Fb. i. 522.

vinda

2. to wind; ok undu svá tréit allt at rótinni, FmS. v. 286; vinda vef, to wind the woof; vindum vef Darraðar, Darr.; vinda segl, to hoist sail; undu þeir segl sín, Orkn. 356, FmS. ii. 176; vindit þá upp akkeri yður, to wind up the anchor, weigh it, Fb. iii. 384; vindum af ræfrit af skálanum, Nj.

vinda

3. to twist; þær ór sandi síma undu, Hbl.; salr undinn orma hryggjum, Vsp.; Ulfarr vatt við skegginu, U. twisted his beard (Germ. ‘sich den bart streichen’), of a person being flattered, Eb. 164; höfði vatt þá Gunnarr ok Högna til sagði, G. turned his head round and spoke to H., Akv. 6.

vinda

4. to put, thrust; Eyvindr vatt þá miklu horni í hönd Sveini, E. thrust a big horn (cup) into Sweyn’s hand, Orkn. 248; hón vatt upp skriðljósi, hoisted up a lantern, Nj. 153; vili sá er ymsu vindr fram, that puts forth various things, 677. 8; greip á stafni, vatt með austri upp lög-fáki, he launched the boat with the water in her, Hým. 27.

vinda

5. to throw, hurl; svipti hón blæju af Sigurði, ok vatt (á) vengi, fyrir vífs knjám, and flung it on the ground, Gkv. 1; svá segja menn at Friðþjófr hafi undit elda-skíðu í næfrarnar, F. hurled a burning brand on the roof, FaS. ii. 87.

vinda

II. reflex. to turn oneself, vindask við; þá undusk hestar af götu (they strayed from the road) ok vöfðusk í taumum, Mart. 131; vizk eigi þat (vinnz, v. l.), that will not go amiss, will not fail to pass, Ó. H. 208 (in a verse, cp. FmS. v. 6l, v. l. 4); nú mun ok endr undit þessari frásögn, to turn back in the narrative, Orkn. 202.

vinda

2. to make a quick movement, turn quickly; en er Helgi sá þat, þá vizt hann undan þeim, FmS. viii. 75, v. l.; Jökull vazk (vazt) við hart ok féll skíða-hlaðinn, FS. 42; ok nú vizt (i. e. vizk) hann við hart, svá at spjótið gékk af skaptinu, FaS. i. 239; í því kemr Þorgerðr inn, ok vizt Helgi við fast ok fellr ofan af þilinu, Gísl. 47; ok er minnst er vánin vizt Gísli við ok hleypr upp á hamar, 70.

vinda

3. part. undinn, wound, twisted; undinna festa, twisted moorings, Edda (in a verse); ljós-undinna landa linns, the bright-twisted serpent-land, i. e. gold (A. S. wunden gold).

Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚢᛁᚾᛏᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser

Lignende indtastninger:

• Vinda (I)