Minjar

Bedeutung des altnordischen Wortes "minjar"

Wie im Cleasby & Vigfusson Altnordisch-Englisch Wörterbuch definiert:

minjar

or better minnjar, f. pl., mod. menjar, which occurs in MSS. of the 14th century, thus, menjar, Fb. i. 531, ii. 24, Grett. 96 A, FaS. ii. 326 (15th century); gen. sing. menjar, Grett. 151 A (176 new Ed.), is no doubt false for menja: [akin to minni]:—memorials; hón tók hringinn Draupni ok sendi Óðni til minja, Edda 39; daprar minjar, Skv. 3. 52; þessa gripi skaltú eiga at minjum, FmS. ii. 246; lítið fingrgull … gott sagði mér hugr um ef ek næða nokkurum minjum Magnúss konungs, vi. 235; ok hafa menn þær minjar hans á Íslandi at hann hefir kristnað landit, x. 300; minjar várra viðskipta, FS. 58; eilífar menjar ok minningar, Fb. ii. 24; hann spurði hvárt þeir hefði þess öngar minjar suðr í landit, Orkn. 218; þat sverð er þeir frændr höfðu langan tíma átt ok miklar menjar af haldit, i. e. a family heir-loom. FaS. ii. 326. minja-gripr, m. an heir-loom, an object kept in memory of a person, Nj. 203; saxit var menjagripr þeirra, ok hafði aldri ór ætt gengit, Grett. 96 A; hann hafði einn tygil-kníf á hálsi sér er móðir hans hafði gefit honum, hón kvað þat minjagrip, ok bað hann svá til geyma sem hamingja muni fylgja, Finnb. 266, FS. 133.

Mögliche Runeninschrift im Jüngeren Futhark:ᛘᛁᚾᛁᛅᚱ
Jüngere Futhark-Runen wurden vom 8. bis 12. Jahrhundert in Skandinavien und ihren überseeischen Siedlungen verwendet