Minni
Altnordisches Wörterbuch - minni
Bedeutung des altnordischen Wortes "minni"
Wie im Cleasby & Vigfusson Altnordisch-Englisch Wörterbuch definiert:
Das altnordische Wort minni kann bedeuten:minni
- minni
- 1. compar. and superl. minnstr, answering to lítill, q. v.: [Ulf. miniza and minists; O. H. G. miniro; Germ. minder, minderste; Dan.-Swed. mindre, mindst; Lat. minor, minimus]:—lesser, smaller, and superl. least, smallest, of stature, quantity, following the same rule as lítill (q. v.), and opp. to meiri; minna lið, Grág. i. 44; minni laun, Nj. 10; máttr sem minnstr, FmS. xi. 102; minnstr ok vesalligstr, Háv. 53; var minna karp þitt, er …, FmS. vii. 21; þeir áttu minna í at hefna, Eg. 86; liggja í minna rúmi, Mork. 183; svá sem hann má minnstu við koma, Grág. i. 140.
- minni
- II. metaph., minnstir fyrir sér, Eg. 123; þú ert minni fyrir þér en ek hugða, Edda 33; þat lið er honum þótti minni fylgð í, FmS. iv. 350; sá er kallaðr minni maðr (lower in rank) er öðrum fóstrar barn, Ld. 108: hence vera minni maðr, of a person who has done a dishonourable deed, dishonoured [cp. Lat. capitis minor]: eigi at minna, nevertheless, 216. minni-háttar and minnst-háttar, adv. of lesser, least degree, the least, FS. 59.
- minni
- 2. n. [Ulf. ga-minþi = μνεία; A. S. mynd; Engl. mind]:—memory; minni, vit ok skilning, minni at muna…, Skálda 169, Fbr. 137; hann misti minnis ok þótti nær sem vitstolinn, FmS. vi. 198; sumir hafa eigi m. þá er frá líðr hvernig þeim var sagt, ok gengusk þeim mjök í minni optliga, Ó. H. (pref.); leggja í minni, to keep in memory, Fb. ii. 353; því er ek má mínu minni á koma, Str. 2; reka minni til, FmS. vi. 256, Fb. i. 262; festask e-m í minni, Ó. H. 46; reka minni til e-S.
- minni
- 2. memorials, esp. in pl.; þvílík minni hafa menn þar Haralds konungs, Fagrsk. 127; ok settir eptir bautasteinar til minnis, Ó. H. (pref.); hann hjó þat högg er menn hafa síðan at minnum haft, Fb. ii. 23, FmS. xi. 109: old saws or the like, hölzti eru þau minnin forn, Mkv.; ok skal orðtak vera forn minni, Edda (Ht.) 125.
- minni
- 3. memory, of past time; þeirra er vóru fyrir várt minni, who lived before our memory, Íb. 16; þat er ór manna m., beyond the memory of man, D. n. iii. 34; ér erfðuð hann, þat er í mínu m., Skálda 171; ú-minni, lethargy.
- minni
- 4. mind, consent (Dan. minde, ‘give sit minde til noget;’ Engl. ‘give one’s mind to it’); með sjálfs síns minni, K. Á. 70; utan biskup minni, D. n. i. 382.
- minni
- II. a memorial cup or toast, at old sacrifices and banquets: these memorial toasts were in the heathen age consecrated (signuð) to the gods Thor, Odin, Bragi, Frey, Njord, who, on the introduction of Christianity, were replaced by Christ, the Saints, the Archangel Michael, the Virgin Mary, and St. Olaf; the toasts to the Queen, Army, etc. in English banquets are probably a relic of this ancient Teutonic ceremony; Krists-minni, FmS. vii. 148; Máriu-m., x. 19; Ólafs-minni, n. G. l. ii. 445, cp. in the heathen age Braga-full; þar vóru öll minni signuð Ásum at fornum sið, Ó. H. 102; bera minni um eld, O. H. l. 18; bera öl um eld ok drekka m. á þann er gegnt var, FmS. vi. 442; fóru minni mörg ok skyldi horn drekka í minni hvert, Eg. 206; drakk hann þá öll minni krossalaus þau er bændr skenktu honum, Hkr. i. 144; mæla fyrir minnum, to speak to a toast, propose, give a toast, Orkn. 246, FS. 147; skyldi þar um gólf ganga at minnum öllum, Eg. 253; Þorgils skyldi mæla fyrir minnum, en hann veik til Þórðar ok bað hann ráða hver minni fyrst væri drukkin, i. e. that Th. should be the toast-master, Sturl. i. 20 (the banquet in Reykhólar, A. D. 1119). At a funeral banquet the minni of the deceased was proposed by the heir, who at the same time made a vow (strengja heit); this rite performed, he took his father’s scat in the hall, and was henceforth the lawful heir, FmS. i. 161: a minni to a living person is nowhere mentioned. For the classical passages see Hák. S. Góða ch. 16, 17, FmS. i. 280; and for funeral banquets, Fagrsk. ch. 55.
- minni
- COMPDS: minnisdrykkja, minnisgóðr, minnishorn, minnislauss, minnisleysi, minnisstæðr, minnisveig, minnisverðr, minnisöl.
Mögliche Runeninschrift im Jüngeren Futhark:ᛘᛁᚾᚾᛁ
Jüngere Futhark-Runen wurden vom 8. bis 12. Jahrhundert in Skandinavien und ihren überseeischen Siedlungen verwendet
Ähnliche Einträge:
Verwendete Abkürzungen:
- compar.
- comparative.
- Dan.
- Danish.
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- O. H. G.
- Old High German.
- opp.
- opposed.
- q. v.
- quod vide.
- superl.
- superlative.
- Swed.
- Swedish.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
- adv.
- adverb.
- cp.
- compare.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Engl.
- English.
- gl.
- glossary.
- pref.
- preface.
- S.
- Saga.
- esp.
- especially.
- pl.
- plural.
- A. D.
- Anno Domini.
- ch.
- chapter.
- etc.
- et cetera.
- i. e.
- id est.
- L.
- Linnæus.
Zitierte Werke & Autoren:
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Háv.
- Hávarðar Saga. (D. II.)
- Mork.
- Morkinskinna. (E. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Ld.
- Laxdæla Saga. (D. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)
- Skálda
- Skálda. (H. I.)
- Str.
- Strengleikar. (G. II.)
- Fagrsk.
- Fagrskinna. (K. I.)
- Ht.
- Hátta-tal. (C. I.)
- Mkv.
- Málshátta-kvæði. (A. III.)
- D. N.
- Diplomatarium Norvagicum. (J. II.)
- Íb.
- Íslendinga-bók. (D. I.)
- K. Á.
- Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)
- Hák. S.
- Hákonar Saga. (E. I.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- O. H. L.
- Ólafs Saga Helga Legendaria. (E. I.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)
- Th.
- Theophilus. (F. III.)