1 nefnd
f. [early Swed. nämd], denomination, Stj. 11.
2 nefnd
II. as a law term in the Norse (not Icel.) law, nomination, delegation:
3 nefnd
1. a fixed amount of levy or contribution in men and ships; hann görði ok nefnd í hverju fylki, hversu mörg skip … skyldi vera ór hverju fylki at mönnum ok vápnum ok vistum fyrir útlenzkum her, Fagrsk. 20; konungr stefndi þing í bænum, hann görði þá bert fyrir allri alþýðu at hann mun leiðangr hafa úti um sumarit fyrir landi, ok hann vill nefnd hafa ór hverju fylki bæði at liði ok skipum, Fms. ii. 245; stefndi hann til lendum mönnum sínum ok hafði nefndir ór landi, x. 94; almenniligar nefndir, N. G. L. i. 446.
4 nefnd
2. a body of daysmen or arbitrators to give judgment in a case; in the old Swed. law the nämd was composed of twelve members (see Schlyter), cp. early Dan. nævning; in this strictly legal sense the word hardly occurs in ancient Icel. law, but it bears a close resemblance to old Icel. görð and görðar-menn, esp. as described in Nj. ch. 75, 123, 124, see görð II: in the Sagas the word occurs in one or two instances, kvað þat mundi mál manna, at þeir hefði góða nefnd um sættir, Bjarn. 56: in the old laws of Norway it is rare, except in the sense of a levy, see above; at þingit sé skipat, ok nefndir skoðaðar, lögréttu-menn kosnir, Gþl. (pref. vii).
5 nefnd
3. mod. a committee.
6 nefnd
COMPDS: nefndardagr, nefndarlið, nefndarmaðr, nefndarstefna, nefndarsæri, nefndarvitni, nefndarvætti.