Skilja

Dictionnaire vieux norrois - skilja

Signification du mot vieux norrois "skilja"

Comme défini par le dictionnaire vieux norrois-anglais de Cleasby & Vigfusson :

Le mot vieux norrois skilja peut signifier :skilja

skilja
pres. skil, skill, Grág.; pret. skilði, skildi; part. skiliðr, and later, skildr and skilinn; neut. skilið and skilt: [the original sense, viz. to cut, Lat. secare, appears in Goth. skilja = a butcher; A. S. scylan = to separate.]
skilja
A. To part, separate, divide; Tanais skilr heims-þriðjunga, Al. 131; sú er nú kölluð Jökulsá ok skilr lands-fjórðunga, Landn. 251; Gautelfr skilr Noregs-konungs ríki ok Svía-konungs, Rb. 330:—to break off, break up, þessi sótt mun skilja vára samvistu, Ld. 286; mun sá einn hlutr vera at S. mun með okkr, Nj. 112; mun þat S. með okkr, FS. 16: segja Rúti at betra mun at S. ykkr, of fighters, Nj. 32; Höskuldr skildi þær, Ld. 36; þá er barsmíð skilið, Grág. ii. 114; S. ræðu, S. talit, to break off the conversation, Ld. 36, FmS. ii. 262, Nj. 48, Bjarn. 22; S. boðinu (dat.), Gísl. 116, is prob. an error; skilja hjúskap, to divorce, K. Á. 6; váru skilið ráð þeirra Sigríðar, FmS. x. 219; skilr hann flokk sinn, then he divided his band, viii. 59; þá skildi ekki nema hel, vii. 233.
skilja
2. with prepp.: S. frá, to separate, FmS. xi. 350, BlaS. 42; frá skildr, excepted, Dipl. v. 22, K. Á. 182; frá skiliðr, Grág. i. 16; skilja mik frá trú, BlaS. 42; at engu frá skildu, nothing excepted. Dipl. v. 22; eiðar frá skildir, K. Á. 182; sá maðr er nú var frá skiliðr, Grág;. i. 16, 17:—S. sundr, to put asunder, Nj. 42:—S. við, to part with, put away; S. við konu, S. við bónda, 686 B. 14, Þórð. 46 new Ed.; at ek vilja S. við félaga minn, Grág. i. 326; ok sé hann skildr við (have forfeited) ábúð jarðar, Gþl 337:—S. eptir, to leave behind, Mag.: passim in mod. usage, eg skildi það eptir heima.
skilja
3. to part company, leave; svá skildu vér næstum, at…, Nj. 49; eptir þat skildu þeir, 98; skildu þeir með mikilli vináttu, 138; hefir þú mér heitið, at vit skyldim aldri S., 201.
skilja
4. imperS. one parts; hence followed by acc., one parts a thing, i. e. it branches off, is separated; þar skilr Spán inn Kristna ok Spán inn heiðna, FmS. vii. 80; þar er leiðir skildi (where the roads parted) þá skildi ok slóðna, there the tracks too parted, Eg. 579; mundi skilja vegu þeirra, their ways would diverge, 126; með þessu skilr skipti þeirra, thus ended their dealings, Ísl. ii. 274; er þat nú bezt at skili með oss, Finnb. 334; skilr þá með þeim, Nj. 112.
skilja
β. it differs; at mikit (acc.) skili hamingju okkra, there is a wide difference between, Eg. 719; hvat skilr þær ástgjafar, 656 A. i. 12; þvíat mennina skildi, SkS. 733 B.
skilja
γ. it falls out, comes to a difference; even with a double acc. of person and of thing, e-n skilr á um e-t; þá skildi aldri á orð (acc.) né verk, Nj. 147; ef þá skill á, Grág. ii. 70; þeir skyldu sik láta á, skilja um einhvern hlut, Ld. 60; þeir urðu missáttir, ok skildi þá (á) um eignina á Auslrátt, FmS. ix. 458; skildi þá ekki (acc.) á ek Rúnólf, they and R. disagreed in nought, Nj. 178; hver-vitna þess er menn skilr á um sætr, n. G. l. i. 42; nú skilr menn á (um) markteig, id.; ef menn skilr á (um) merki, id.; hann (acc.) hafði skilt á við gesti jarls, FmS. ix. 449; ek vil at þú látir þik á skilja við einhvern húskarl minn, Rd. 318; ef skrár skilr á, if the scrolls differ, Grág. i. 7.
skilja
B. Metaph. usages:
skilja
I. [Old Engl. to skill], to distinguish, discern, understand; vóru svá skilið nöfn með þeim, Ísl. ii. 332; eru þeir hér svá, at þeir megi S. mál mitt (hear it), Eg. 735; spilltisk svá sýnin at eingi þeirra mátti S. hann, Hom. 120; S. ljós frá myrkum, SkS. 626 B; kunna drauma at skilja, to know how to ‘skill’ dreams, FmS. iv. 381: to understand, þat er at skilja (that is to say) á vára tunga, Anecd. 16, 18; konungr skildi at þetta var með spotti gört, FmS. i. 15; vér þykkjumk hitt S., at …, Ld. 180; ef þat er rétt skilt, sem þar kveðr at, Grág. ii. 37; hón skildi þó raunar hvat hann mælti til hjálpar manninum, FS. 76; kunnu vér alira þjóða tungur at mæla ok skilja, 656 A. ii. 10: very freq. in mod. usage, skilr þú þetta? eg skil ekki hvat þú segir, það er ó-skiljandi.
skilja
II. as a law term, to decide; skildi konungr erendi Sighvats svá, at …, FmS. v. 180; þá er kviðir eigu at S. mál manna, Grág. i. 49; skulu heimilis-búar hans fimm skilja þat, hvárt …, 58; allt þat sem lögbók skilr eigi, Gþl. 18; enir sömu búar skolu um þat skilja, Grág. i. 43; at þeir eru þess kviðar kvaddir er þeir eigu eigi um at S., 55; skulu vetfangs-búar S. um hvárt-tveggja, ii. 37; tólflar-kviðr átti um at S., Eb., Nj. 238.
skilja
2. to set apart, reserve; þat skil ek er ek vil, Nj. 55; þessu sem nú var skilt með þeim, FmS. xi. 100; nú hefir maðr kú skilt í skyld sína, Gþl. 503; þat var skilit í sætt vára, Nj. 257; þat var skilið í sæll þeirra Þóris föður míns ok Bjarnar, at …, Eg. 345; var þat skilit til brigða um áðr-nefnt kaup, Dipl. iii. 10; hann skildi af sér (declined responsibility) um fyrnd á kirkju alla ábyrgð, iv. 4; þat er stórmæl ok skilit (express) boðorð, Anecd. 46; nema þat væri skilt (expressly reserved), FmS. x. 447: eiga skilit, to have reserved, stipulated; þat átta ek skilit við þik, at …, ii. 93; sem Hrani átti skilt, iv. 31; at hann vill hafa gripina svá sem hann átti skilit, vi. 60: hence the mod. phrase, eg á það ekki skilið, ‘tis not due to reserve this for me, i. e. I do not deserve it; hann á það skilið, it is owing to him, it serves him right:—S. sér e-t, to reserve to oneself, FaS. i. 527, FmS. v. 293, ix. 323, Landn. 304; Njáll kveðsk þat vilja S. undir Höskuld, to make a reservation, reserve it for H., Nj. 149; þeir sem gáfu, skildu æfinlig forræði þeirra undir sik ok sína arfa, reserved it for themselves and their heirs, BS. i. 689.
skilja
3. esp. with a prep.; S. á, fyrir, til, undan, to stipulate, reserve; vil ek S. á við þik einn hlut, Hrafn. 6; skaltú S. þat á við hann, Fms, x. 334:—S. fyrir, hversu var skilt fyrir félagi þeirra, Grág. i. 330; ok skili þeir þá fyrir þegar, 118; skal einn maðr S. fyrir (pronounce) en aðrir gjalda samkvæði á, i. 2; at svá fyrir-skildu (so stipulated), Dipl, v. 19; handa-band þeirra var svá fyrir skilit, iv. 9; þá skilði Sverrir konungr fyrir eidstafinum (dictated it), FmS. viii. 150; er hann hafði fyrir skilt heitinu, made (said) the vow, 55:—þann hlut vilda ek til S., at vér værim austr héR. Nj. 149; þat vil ek þá S. til, segir Hallr, at …, 156; þat vil ek ok til S. við ykkr bræðr jarla mína, at …, Ó. H. 98; megu þeir eigi aðra göra sekð hans en til var skilit fyrir váttum, Grág. i. 118:—S. undir eið, to take an oath with reservation, Grág. i. 56, Sturl. i. 66:—S. undan, to reserve, make a reservation; S. undan goðorð, utanferðir, sektir, Ld. 308, Sturl. ii. 63.
skilja
C. Reflex. to separate, break up; skildisk þá ok riðlaðisk fylkingin, FmS. vii. 277; at þau væri skild, Grág. i. 307; vóru þau þá skilið, Nj. 268:—S. við e-n, to part from; sá er skiliðr við konuna, Grág. i. 33; segja skilið við, konu, bónda, to declare oneself separated from, Nj. 14, 50; ef kona skilsk við bónda sinn (divorces), 656 A. 15; hvar hann skildisk við Þórólf, Ld. 44: to forsake. FmS. i. 34, Nj. 250; S. við mál e-s, Ld. 308, Nj. 177; þeir er ekki vildu við skiljask (leave off) ok láta af heiðninni, FmS. iv. 144.
skilja
2. recipR. to part company; at vit skilimk í orrostu, Eg 293; þótt vit skilimk, Korm. 88; þeir skiljask fóstrar, FmS. xi. 99; skildusk þeir með blíðskap. feðgar, Eg. 790.
skilja
β. to be divorced, Grág. i. 325, 326, K. Á. 116.
skilja
II. imperS., e-m skilsk e-t, ‘it skills one’, one perceives; honum hafði þat skilisk, Eg. 715; haun kenndi honum atferli—Nú skaltú vita hvárt mér hafi skilisk, Ísl. ii. 206; konunginum skildusk vel orð jarls, FmS. xi. 13; má mér þat eigi skiljask, SkS. 61; hón lét sér þat ok vel skiljask, to make up one’s mind to it, HkR. ii. 88; Barði lætr sér skiljask at svá er, Ísl. ii. 327; þú vill þér ekki skiljask (láta) þat er á mót er þínum vilja. 625. 68.
skilja
III. part. skilinn, q. v.

Inscription runique possible en futhark jeune :ᛋᚴᛁᛚᛁᛅ
Les runes du futhark jeune ont été utilisées du 8ème au 12ème siècle en Scandinavie et dans leurs colonies à l'étranger

Abréviations utilisées :

A. S.
Anglo-Saxon.
Goth.
Gothic.
Lat.
Latin.
neut.
neuter.
part.
participle.
pres.
present.
pret.
preterite.
S.
Saga.
viz.
namely.
dat.
dative.
l.
line.
n.
neuter.
prob.
probably.
mod.
modern.
pl.
plural.
v.
vide.
acc.
accusative.
i. e.
id est.
impers.
impersonal.
pers.
person.
id.
idem, referring to the passage quoted or to the translation
L.
Linnæus.
R.
Rimur.
Engl.
English.
freq.
frequent, frequently.
gl.
glossary.
m.
masculine.
s. v.
sub voce.
esp.
especially.
pr.
proper, properly.
recipr.
reciprocally.
q. v.
quod vide.

Œuvres & Auteurs cités :

Grág.
Grágás. (B. I.)
Al.
Alexanders Saga. (G. I.)
Bjarn.
Bjarnar Saga. (D. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Fs.
Forn-sögur. (D. II.)
Gísl.
Gísla Saga. (D. II.)
K. Á.
Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)
Landn.
Landnáma. (D. I.)
Ld.
Laxdæla Saga. (D. II.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Rb.
Rímbegla. (H. III.)
Blas.
Blasius Saga. (F. III.)
Dipl.
Diplomatarium. (J. I.)
Mag.
Magus Saga. (G. II.)
Þórð.
Þórðar Saga hreðu. (D. V.)
Eg.
Egils Saga. (D. II.)
Finnb.
Finnboga Saga. (D. V.)
Sks.
Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
Rd.
Reykdæla Saga. (D. II.)
Anecd.
Anecdoton. (H. II.)
Hom.
Homiliu-bók. (F. II.)
Eb.
Eyrbyggja Saga. (D. II.)
Gþl.
Gulaþings-lög. (B. II.)
Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Fas.
Fornaldar Sögur. (C. II.)
Hrafn.
Hrafnkels Saga. (D. II.)
Ó. H.
Ólafs Saga Helga. (E. I.)
Sturl.
Sturlunga Saga. (D. I.)
Korm.
Kormaks Saga. (D. II.)
Hkr.
Heimskringla. (E. I.)
➞ Voir toutes les œuvres citées dans le dictionnaire

Back