Æfr
Słownik staronordyjski - æfr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "æfr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- æfr
- i. e. œfr, adj. [afar, of], vehement, angry, chafing; æfr í skapi, Fms. i. 75; ýgr ok æfr, xi. 8; íllr ok æfr, Landn. 235, v. l.; hann görðisk íllr ok æfr við ellina, Eb. 52 new Ed., Fms. iii. 95; æfr ok ærr, iv. 142; æfr maðr (Ed. æfi-maðr), a violent man, Bret.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛅᚠᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- i. e.
- id est.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Prac i autorów cytowanych:
- Bret.
- Breta Sögur. (G. I.)
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)