Æpa
Słownik staronordyjski - æpa
Znaczenie staronordyjskiego słowa "æpa"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- æpa
- i. e. œpa, t or ð, [óp; Ulf. wopjan; A. S. wepan; Engl. weep, etc.], to cry, scream, shout; Skamkell æpti upp, Nj. 82; bónda-múgrinn æpti ok kallaði, at þeir vildi hann til konungs taka, FmS. i. 21; þá œpta þeir miklu hærra ok kváðusk, SkS. 653 B; æpa at e-m, Eg. 189; æpa her-óp, sigr-óp, 80, FmS. viii. 142, Sturl. iii. 178: to cry, barnið efði (i. e. æpði) á leið fram, BS. i. 342; úlfi hæra hygg ek þik æpa munu, ef þú hlýtr af hamri högg, Hbl. 47.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛅᛒᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Engl.
- English.
- etc.
- et cetera.
- f.
- feminine.
- gl.
- glossary.
- i. e.
- id est.
- l.
- line.
- S.
- Saga.
- Ulf.
- Ulfilas.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hbl.
- Harbarðs-ljóð. (A. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)