Aleigu-sök

Znaczenie staronordyjskiego słowa "aleigu-sök" (lub aleigu-sǫk)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

aleigu-sök (aleigu-sǫk)

f., Hkr. ii. 163.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego aleigu-sök może być bardziej dokładnie napisane jako aleigu-sǫk.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛅᛚᛁᛁᚴᚢ-ᛋᚢᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich