Bærr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "bærr"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

bærr

adj. due, entitled to, cp. Germ. gebührend; the proverb, b. er hverr at ráða sínu, every one has a right to dispose of his own property, Ísl. ii. 145; vera b. at dæma um e-t, to be a fit judge in a matter (a proverb); unbecoming, Yt. 11.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛒᛅᚱᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich