Bein-vöxtr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "bein-vöxtr" (lub bein-vǫxtr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

bein-vöxtr (bein-vǫxtr)

m. bone-growth, bonyness; lítill (mikill) beinvöxtum, of small (big) frame, Bs. i. 328.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego bein-vöxtr może być bardziej dokładnie napisane jako bein-vǫxtr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛒᛁᛁᚾ-ᚢᚢᛋᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich