Bekk-sögn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "bekk-sögn" (lub bekk-sǫgn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

bekk-sögn (bekk-sǫgn)

f., poët. the people seated in a hall, Gísl. (in a verse).

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego bekk-sögn może być bardziej dokładnie napisane jako bekk-sǫgn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛒᛁᚴᚴ-ᛋᚢᚴᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich