Bjarn-ígull
Słownik staronordyjski - bjarn-ígull
Znaczenie staronordyjskiego słowa "bjarn-ígull"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- bjarn-ígull
- m. echinus terrestris urseus, Rb. 348, Hb. 29 (Ed. 1865).
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛒᛁᛅᚱᚾ-ᛁᚴᚢᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- m.
- masculine.
Prac i autorów cytowanych:
- Hb.
- Hauks-bók. (H. IV.)
- Rb.
- Rímbegla. (H. III.)