Bugða

Znaczenie staronordyjskiego słowa "bugða"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

bugða

u, f. a bow or bent, of a serpent’s coil.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛒᚢᚴᚦᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich