Deyfð

Znaczenie staronordyjskiego słowa "deyfð"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

deyfð

f. (deyfa, u, f.), [Ulf. daubiþa], deafness, N. G. L. i. 228; numbness, having no savour.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛏᛁᚢᚠᚦ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich