Dúfa
Słownik staronordyjski - dúfa
Znaczenie staronordyjskiego słowa "dúfa"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo dúfa może oznaczać:dúfa
- dúfa
- u, f., gen. pl. dúfna; [Goth. dubo; A. S. duva; Engl. dove; Dan. due; Swed. dufva; O. H. G. tûba; Germ. taube]
- dúfa
- 1. a dove, Stj. 111, Hom. 57, 65, Al. 168: as a term of affection, my dove.
- dúfa
- 2. poët. a wave, one of the daughters of Ran, Edda.
- dúfa
- COMPDS: dúfuligr, dúfunef, dúfuungi.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛏᚢᚠᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- gen.
- genitive.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- Goth.
- Gothic.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- O. H. G.
- Old High German.
- pl.
- plural.
- S.
- Saga.
- Swed.
- Swedish.
- poët.
- poetically.
Prac i autorów cytowanych:
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Edda
- Edda. (C. I.)