Dur-vörðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "dur-vörðr" (lub dur-vǫrðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

dur-vörðr (dur-vǫrðr)

m. a door-keeper, Eg. 409, Fms. ii. 160.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego dur-vörðr może być bardziej dokładnie napisane jako dur-vǫrðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛏᚢᚱ-ᚢᚢᚱᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich