Dura-vörðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "dura-vörðr" (lub dura-vǫrðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

dura-vörðr (dura-vǫrðr)

m. a door-keeper, Sks. 289.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego dura-vörðr może być bardziej dokładnie napisane jako dura-vǫrðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛏᚢᚱᛅ-ᚢᚢᚱᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich