Ein-hlítr
Słownik staronordyjski - ein-hlítr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "ein-hlítr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- ein-hlítr
- adj. [hlíta], trusting to oneself alone, self-confident, not needing the help of another; vera sér e. í e-u, Eb. 90, Orkn. 283; láta sér e-t einhlitt, to think it enough, rest satisfied, Fms. iv. 78; þat var mælt at hón léti mik eigi einhlítan, it was said that she was untrue to me (a euphemism), Sturl. i, 44; svá mundi þá, ef hón hefði bónda sinn einhlítan, gjört, Dropl. 9; vera e. um e-t, to have to decide a thing; eigi em ek e. um svör þessa máls, ok vil ek ráðask um við móður hennar, Ísl. ii. 159.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᛁᚾ-ᚼᛚᛁᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Dropl.
- Droplaugar-sona Saga. (D. II.)
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)