Engja-vöxtr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "engja-vöxtr" (lub engja-vǫxtr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

engja-vöxtr (engja-vǫxtr)

m. meadow-produce, Jb. 146.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego engja-vöxtr może być bardziej dokładnie napisane jako engja-vǫxtr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᚾᚴᛁᛅ-ᚢᚢᛋᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich