Eptir-för

Znaczenie staronordyjskiego słowa "eptir-för" (lub eptir-fǫr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

eptir-för (eptir-fǫr)

f. pursuit, Eg. 593.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego eptir-för może być bardziej dokładnie napisane jako eptir-fǫr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᛒᛏᛁᚱ-ᚠᚢᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich