Erfi-vörðr
Słownik staronordyjski - erfi-vörðr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "erfi-vörðr" (lub erfi-vǫrðr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- erfi-vörðr (erfi-vǫrðr)
- m. [A. S. erfeveord], an heir, poët., Gh. 14, Akv. 12, cp. the emendation of Bugge to Skv. 3. 60.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego erfi-vörðr może być bardziej dokładnie napisane jako erfi-vǫrðr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᚱᚠᛁ-ᚢᚢᚱᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- cp.
- compare.
- m.
- masculine.
- poët.
- poetically.
- S.
- Saga.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Akv.
- Atla-kviða. (A. II.)
- Gh.
- Guðrúnar-hefna. (A. II.)
- Skv.
- Sigurðar-kviða. (A. II.)