Ern
Słownik staronordyjski - ern
Znaczenie staronordyjskiego słowa "ern"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- ern
- adj. brisk, vigorous, Bs. i. 655, Fms. v. 300; hence Erna, u, f. a pr. name, Rm. 36, Bs. i. 32, v. l.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᚱᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- f.
- feminine.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- pr.
- proper, properly.
- s. v.
- sub voce.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Rm.
- Rígsmál. (A. II.)