Fáni
Słownik staronordyjski - fáni
Znaczenie staronordyjskiego słowa "fáni"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- fáni
- a, m. [Ulf. fana; A. S. fana; Hel. and O. H. G. fano; Germ. fahne; Lat. pannus]:—a standard, gunn-fáni, Hbl. 40, etc.; else it is rare and hardly used in old prose; even in old poetry vé is the usual word:—metaph. a buoyant, high-flying person is now called fáni; so, fána-ligr, adj. buoyant; fána-skapr, m. buoyancy in mind or temper; the sense given under ‘metaph.’ belongs no doubt to a different word, borrowed in the 15th century from the Engl. fawn; thus fánast uppá e-n = Engl. to fawn upon.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚠᛅᚾᛁ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Engl.
- English.
- etc.
- et cetera.
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- Hel.
- Heliand.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- n.
- neuter.
- O. H. G.
- Old High German.
- S.
- Saga.
- Ulf.
- Ulfilas.
Prac i autorów cytowanych:
- Hbl.
- Harbarðs-ljóð. (A. I.)