Feitr
Słownik staronordyjski - feitr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "feitr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- feitr
- adj. [Lat. pinguis; Gr. πίων; A. S. fætt; Engl. fat; Hel. feit; early High Germ. feiss; mod. but Low Germ. form fett; Dan. feed; Swed. fet]:—fat, Nj. 52, Eg. 137, Fbr. 19, Lv. 18, FmS. i. 36, v. 93, x. 303, Stj. 42; vide fita.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚠᛁᛁᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- Gr.
- Greek.
- Hel.
- Heliand.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- S.
- Saga.
- Swed.
- Swedish.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Lv.
- Ljósvetninga Saga. (D. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)