Fingr-björg

Znaczenie staronordyjskiego słowa "fingr-björg" (lub fingr-bjǫrg)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

fingr-björg (fingr-bjǫrg)

f. [Swed. finger-borg], a ‘finger-shield,’ a thimble.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego fingr-björg może być bardziej dokładnie napisane jako fingr-bjǫrg.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚠᛁᚾᚴᚱ-ᛒᛁᚢᚱᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich