Fingr-brjótr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "fingr-brjótr"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

fingr-brjótr

m. a ‘finger-breaker,’ a false move in chess, but uncertain which, Fms. iv. 366.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚠᛁᚾᚴᚱ-ᛒᚱᛁᚢᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich