Fjá
Słownik staronordyjski - fjá
Znaczenie staronordyjskiego słowa "fjá"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- fjá
- ð, [Goth. fijan = μισειν; A. S. feon or fjan], to hate; an obsolete word, but occurs in Hým. 22, LS. 35: reflex., fjásk e-n, to hate one, Skm. 33. Its participle however remains in all Teut. dialects, vide fjándi below.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚠᛁᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Goth.
- Gothic.
- m.
- masculine.
- reflex.
- retlexive.
- S.
- Saga.
- Teut.
- Teutonic.
Prac i autorów cytowanych:
- Hým.
- Hýmis-kviða. (A. I.)
- Ls.
- Loka-senna. (A. I.)
- Skm.
- Skírnis-mál. (A. I.)