Fögnuðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "fögnuðr" (lub fǫgnuðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

fögnuðr (fǫgnuðr)

v. fagnaðr.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego fögnuðr może być bardziej dokładnie napisane jako fǫgnuðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚠᚢᚴᚾᚢᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich