Föngu-ligr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "föngu-ligr" (lub fǫngu-ligr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

föngu-ligr (fǫngu-ligr)

adj. [fang], stout-looking, in good condition, Sturl. i. 159 C.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego föngu-ligr może być bardziej dokładnie napisane jako fǫngu-ligr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚠᚢᚾᚴᚢ-ᛚᛁᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich