Fýsa
Słownik staronordyjski - fýsa
Znaczenie staronordyjskiego słowa "fýsa"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo fýsa może oznaczać:fýsa
- fýsa
- t, [fúss], to exhort; fýsa e-n e-s, with acc. of the person, gen. of the thing, Fms. xi. 22; auðheyrt er þat hvers þú fýsir, Ld. 266: with infin., Nj. 47, Fb. ii. 13: absol., Eg. 242.
- fýsa
- 2. impers., mik fýsir, I wish, Fms. vi. 238, viii. 412; hverr hafi þat er hann mest fýsir til, Nj. 197; svá skjótt sem hann fýsir til, Fms. xi. 437; fýsir konung til á sund at fara, Al. 22; þik fýsi at kanna annarra manna siðu, Ld. 164: in the reflex. form the impers. usage disappears, ek fýsumk aptr at hverfa, Sks. 3, Fms. vi. 398; fýstisk Ástríðr þá at fara þangat, i. 77: fýsask himneskra hluta, to wish for heavenly things, GrEg. 31; hann kvaðsk eigi fýsask til Íslands at svá búnu, Nj. 123.
- fýsa
- 3. part. fýsendr, exhorters; margir vóru þess fýsendr, Sturl. ii. 175.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚠᚢᛋᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- absol.
- absolute, absolutely.
- acc.
- accusative.
- gen.
- genitive.
- infin.
- infinitive.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- impers.
- impersonal.
- pers.
- person.
- reflex.
- retlexive.
- part.
- participle.
Prac i autorów cytowanych:
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Ld.
- Laxdæla Saga. (D. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)
- Greg.
- Gregory. (F. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)