Garð-önn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "garð-önn" (lub garð-ǫnn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

garð-önn (garð-ǫnn)

f. the season of fence-work, Grág. ii. 261.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego garð-önn może być bardziej dokładnie napisane jako garð-ǫnn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛅᚱᚦ-ᚢᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich