Garðs-önn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "garðs-önn" (lub garðs-ǫnn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

garðs-önn (garðs-ǫnn)

f. = garðönn.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego garðs-önn może być bardziej dokładnie napisane jako garðs-ǫnn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛅᚱᚦᛋ-ᚢᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich