Gjaf-göltr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "gjaf-göltr" (lub gjaf-gǫltr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

gjaf-göltr (gjaf-gǫltr)

m. a fat bog, Gþl. 396.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego gjaf-göltr może być bardziej dokładnie napisane jako gjaf-gǫltr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛁᛅᚠ-ᚴᚢᛚᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich